Selecteer een pagina

Piazza Azzurra is jarig vandaag! 5 jaar geleden kwamen we met ons hele hebben en houden naar de hak van Italië. Wij vlogen samen met onze poezen Foxy & Trixie van Keulen naar Bari en onze spullen kwamen een paar dagen later met de vrachtwagen van Pavel. Rosie’s oude Alfa werd door vriendinnen hier naar toe gereden en Roberta wachtte ons op. We sliepen de eerste dagen in klamme plakkerige bedden die de vorige eigenaren hadden achtergelaten en stookten de open haard om de vochtigheid enigszins te verdrijven.

Van 2 katten is ons huishouden gegroeid naar ±15. Dit getal is flexibel, want helaas verdwijnt of sterft er weleens wat (onze Foxy en Trixie uit Amsterdam zijn bijvoorbeeld inmiddels naar de poezenhemel), maar gelukkig komt er ook weleens wat aanlopen of wordt een nestje geboren.

Zichtbaar is er in deze 5 jaar heel veel op (en onder) de Piazza gebeurd, getuige de Youtube slideshow hieronder. Ook in onszelf hebben zich veranderingen voltrokken die je zo op het eerste gezicht niet merkt. Het gevoel van vrijheid die de keuze om hier te gaan wonen ons heeft gegeven is enorm, ondanks dat er ook hier twintig miljoen dingen moeten gebeuren. Sterker nog, je moet het zelf allemaal initiëren, want als jij niks doet, gebeurt er ook niks. Maar wat een voldoening geeft elk likje verf, elke groeiende plant of elke tevreden gast. De tijden dat ik veranderde in een soort She-devil als Rosanna me ’s nachts wakker maakte, zijn al lang voorbij. We gaan naar bed als we moe zijn en worden wakker als we uitgeslapen zijn. Een wekker is nu niet meer nodig (ook omdat er altijd wel een of ander zacht poezenpootje op een van onze wangen tikt), we zijn uitgerust. Ook in het weekend staan we fris en fruitig tussen 7:00 en 8:00 uur op. Dit was in Amsterdam ondenkbaar.

We hebben veel geleerd over hoe hier de dingen geregeld worden. Dat je auto voor een APK helemaal niet gezien hoeft te worden door de keurende instantie. Of dat die dokter je bij het verlengen van je rijbewijs helemaal niet hoeft te onderzoeken om een bewijs van fysiek en mentaal fitzijn af te geven. Zo gaat dat hier in Italië en inmiddels kunnen we er om lachen. Het enige ‘nadeel’ van het heerlijke leven en werken op het platteland is het gebrek aan dagelijks contact met buren en collega’s, waardoor het met de taal minder vlotjes is gegaan als van te voren gedacht. Daarom zijn we helaas nog niet zo vloeiend dat we ook al grapjes in het Italiaans kunnen maken (laat staan in het Pugliese dialect), maar met wat er uit onze monden komt, kunnen we ons aardig redden.

Langzaamaan begint ons Amsterdamse leven naar de achtergrond te verdwijnen en kunnen we na 5 jaar wel concluderen dat we een goeie beslissing hebben gemaakt. Familie en vrienden komen ons nu hier opzoeken en dan is het veel intenser en meer ontspannen dan in Amsterdam. Er is lekker veel tijd voor elkaar en niks moet. Ook met de ‘gewone’ gasten is het leuk. We hebben al heel veel fijne mensen op bezoek gehad en dat maakt de drukke zomermaanden tot de ideale werkplek. Op naar de volgende 5 jaar!

Kijk even naar onderstaande slideshow –gemaakt door Roberta– met enkele zichtbare “Changes” op de Piazza: