Het kostte even wat moeite om na het kerstreces weer aan de slag te gaan, maar eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen. Het heeft vaak geregend, maar er heeft ook redelijk vaak een zonnetje geschenen en het was niet koud, dus ik kon lekker veel op het land rondbanjeren. Behalve die ene keer, dat ik bijna tot m’n knieën in de blubber wegzakte, maar toen was het weer ook bar en boos. Alle 120 olijfbomen hebben een fikse knipbeurt gehad en ze zijn inmiddels ook allemaal biologisch bemest. Hopelijk krijgen we hierdoor weer een goede oogst aan het eind van het jaar. Als je zo met je neus op de bomen zit, valt pas op hoe slecht ze er aan toe zijn. In maart moeten ze ook nog een schimmelbehandeling krijgen, ook dat kan op een natuurlijke manier. Het was een flink gesleep om alle takken weer naar voren te halen, maar nu ligt er een hele grote stapel afgezaagde takken en die moeten ook nog weggewerkt worden. De grotere stukken worden verzaagd tot hout voor de pizza-oven en houtkachel (kunnen we pas volgend jaar gebruiken), en de rest gaat in de fik! Ik was begonnen om alle blaadjes van de takken te scheiden en die weer te bewaren als aanmaak, maar al dat geknip kostte veel te veel tijd en ik kreeg er een soort dooie, slapende arm van, die me juist ‘s nachts wakker hield. Ik heb genoten van deze flink zware, maar heerlijke klus. Even een paar weken met je blik op oneindig in de bedwelmende geur van olijfhout is zeer rustgevend. We bestelden ook nog eens 200 kilo oud hout, dat meteen de kachel in kan. Wat een fantastisch gezicht is dat als alle hokken weer lekker volgestouwd liggen. Een soort snoepwinkel waaruit je ongegeneerd mag pakken wat je wilt.

We kunnen weer stoken!

Op de regenachtige dagen ben ik begonnen met het naaien van gordijnen voor op de slaapkamers van Azzurra Grande. Als zomers de ramen open zijn i.v.m. de warmte, dan kunnen de luiken niet dicht en sommige gasten hebben last van het vroege ochtendlicht. Ik had ze vandaag op willen hangen, maar helaas vallen ze niet echt mooi. Daar moet dus nog wat op verzonnen worden. Er zijn nog een paar andere klusjes in Azzurra Grande te doen en dan ziet het er binnen weer piccobello uit. Als het droog weer is zijn de metalen buitendeuren aan de beurt. Ik zie daar een beetje tegenop, want van dat schuren word je zo verschrikkelijk vies en stoffig, maar het moet gebeuren anders hebben we straks helemaal geen deuren meer omdat ze zijn weggeroest. Ga eerst maar eens beginnen met de trullodeur, want daarin komen volgend weekend onze eerste gasten van het seizoen.

Tijdens een aangename zaterdagochtend heeft Frans (van Lekkerissimo) me uitgelegd hoe je kaas maakt. Niet echt ingewikkeld, maar je moet wel blijven opletten. Eerst maak je gewone kaas door verse melk ongeveer een uur op 37 graden te verwarmen, totdat het gestremd is. Er zit dan een dikke brij in een soort gelige vocht. Van die brij maak je de kaas, die een paar maandjes moet rijpen. Als je het overgebleven vocht dan nogmaals bijna laat koken, krijg je ricotta (ri cotta = herkookt). Je kunt ‘m meteen eten en die is lekker! Zo vers kun je hem nooit kopen. Daarna werden we met een heerlijke lunch verwend en toen was het feest alweer voorbij. De dag daarna kwamen onze Amerikaanse buren bij ons lunchen en gelukkig was het aangenaam gezelschap, want mijn kookkunsten lieten behoorlijk te wensen over. Het vlees was taai als een schoenzool en het toetje was een beetje te crunchy. Ik zal nooit een keukenprinsesje worden -:)

Muis verbouwt iedere avond de boekenkast…

De poezen slapen nog steeds binnen, want we hebben nog geen hek. Er zijn daardoor geen nieuwe slachtoffers gevallen. Gisteren wilde de murenbouwer beginnen, maar het regende. Omdat de regen nogal lokaal kan vallen, moest ik hem vanochtend om kwart voor 7 bellen om door te geven of het hier droog was. Ja dus… ze zijn begonnen! Dat gaat weer een fijne tijd worden, met te weinig slaap want het lukt me niet om eerder dan 12 uur naar bed te gaan. Muis heeft om die tijd haar speeluurtje en niks is dan veilig. Ze wordt ook steeds sterker – haar spierballen beginnen op die van mij te lijken – want ze kan nu al een volle 2 literfles water van het aanrecht af meppen. In slaap vallen is dan onmogelijk, vooral omdat haar kinderen aangestoken worden door haar onverbeterbare gedrag. Rosie moet er vooral om lachen, maar dat is omdat Muis haar lievelingetje is. Het voordeel van het vroege opstaan is wel weer dat er lekker veel gedaan kan worden op een dag, bovendien….. zien werken doet werken!