Het is vandaag 32 graden in de schaduw en dat is eventjes wennen. Een beetje spelen met water geeft enigszins verkoeling, maar zelfs binnen gutst het zweet van m’n rooie kop af. Onze gasten hebben er zeer verstandig aangedaan om verkoeling aan zee te zoeken. M’n vader is met z’n vrouw en haar zoon naar Lecce, gelukkig zijn daar veel kerken voor de broodnodige koelte. Juni is een maand met veel bekend bezoek, gemixt met onbekenden. Het is een weer beetje zoeken naar de juiste verhouding van eigen tijd en gezamenlijke tijd, maar zodra ik een beetje kribbig word, weet ik hoe laat het is 🙂 Eigenlijk is het pas sinds 1 juni lekker om ’s avonds buiten te zitten, een beetje later dan de vorige jaren. Vanaf vandaag hebben we de EK en dan is het wel fijn als het niet koud is. Tijdens de Champions League finale was het nog bitterkoud en menigeen vervloekte Arjan Floppen. Behalve Rosanna, want die was voor Chelsea! De katten liggen uitgevloerd onder een boom of in de schaduw op het terras. ’s Avonds worden ze pas actief en dan proberen ze een laagvliegende uil te vangen. Tjee, wat zijn die groot en indrukwekkend! Mr. Red heeft zich de nacht voor zijn operatie verstopt en kon dus niet nuchter naar de dierenarts. Hij mag nog eventjes genieten van zijn manzijn, maar in september is ‘ie toch echt aan de beurt. We hebben een ruime week een hond op de camping te gast gehad en vooral Muis vond hem reuze interessant, maar die hond was zo relaxt dat ook de katten rustig op de piazza bleven. Er is een wilde kat die altijd haar kleintjes aan onze buurvrouw Helga komt laten zien en zodoende weten we dat er ergens in de buurt toch weer 4 kleine grijze mormeltjes rondscharrelen. We kennen de vader, wiens naam we van Cartooncat in Terreurkat hebben veranderd. Vorig jaar was het een heel vriendelijk beestje, die vriendjes met de anderen wilden worden. Maar dit jaar maakt hij ruzie met iedereen en hij kijkt ook heel erg gemeen. We helpen Leroy hem te verjagen, want als hij eet gaan alle anderen op de vlucht.

Buiten wasplek

Rosanna heeft gemaaid, de bankjes zijn bemozaïekt, de pallets voor in het houtschuurtje zijn getimmerd en de wasmachine heeft een stopcontact buiten. We hadden een flinke lekkage in Azzurra Grande toen we eventjes weg waren. In het hele huis stond 1 à 2 centimeter water en het stroomde onder de voor- en achterdeur door. Gelukkig hebben we geen hoogpolig tapijt en al vrij snel was de waterstroom gestopt en de vloeren tot in alle hoeken en gaten gesopt. Ons eigen dak is bijna klaar. De voegen zijn deels besmeerd met een waterdicht mengsel en er is nu ook schaduw. De paar sterke mannen die nu op de piazza zijn, gaan ons helpen de grote ronde tafel naar boven te sjouwen – als de zon onder is -, zodat we ons bij erge drukte boven kunnen terugtrekken.

Houtschuur

In mei waren onze buren Helga en Hartmut hier weer een paar weken en we hebben elkaar heel vaak gezien. Een stel vrienden van hun logeerden bij ons. We hadden “lunch” (we waren pas om 10 uur ’s avonds thuis) bij hen, samen met hun aardige Amerikaanse buren aan de andere kant. Deze laatsten zijn van plan om hier in de winter te verblijven en dat vinden wij wel heel erg leuk. Ook mijn moeder was er die weken en ze heeft me o.a. de fijne kneepjes van de naaimachine bijgebracht. Ze is een ideale gast, die geniet van het samenzijn en me af en toe helpt met wat klusjes. Ze heeft bijvoorbeeld de piazza zó grondig geveegd dat we er naderhand van konden eten. We zijn samen met de trein naar Bari geweest en op moederdag dronken we koffie en aten we taart met de moeder van Frans.

Bankjes piazza

We zijn hard bezig met nadenken over de toekomst. Nu alles zo’n beetje klaar is en we bijna een stichting zijn (maandag komen ze controleren of we niet een soort dekmantel zijn), kunnen we ons eindelijk wat meer naar buiten toe presenteren. We worden een sportieve stichting en denken aan het faciliteren van fiets- en wandeltochten. Dit is iets wat we al veel langer in gedachten hebben, maar als je iets wilt regelen met een lokale fietsboer, moet je wel een officiële status hebben. We hebben onze eigen racefietsen ook weer achter de rotzooi vandaan gehaald. Ze hebben wel een goeie poetsbeurt nodig want ze staan al een aantal jaren te verstoffen, maar er zit geen spatje roest op. Het lijkt me heerlijk om eventjes naar zee te fietsen en de omgeving op de fiets te verkennen. De conditie zal wel veel te wensen over laten, maar gelukkig hebben we hier geen Mont Ventoux.