Gisteren was het precies 3 jaar geleden dat we in Puglia neerstreken. De eerste 2 weken regende het pijpenstelen en op weg van vliegveld Bari naar de Piazza zagen we de palmbomen heen en weer zwiepen.  Sommige dingen veranderen nooit, want ook deze week is het weer niet al te best. Gisteren dacht ik voor de buien nog wel even wat muurtjes op de Piazza te kunnen schilderen, maar voordat ik het in de gaten had spoelde de verf er alweer vanaf. Voor vandaag zijn de voorspellingen ook slecht, dus ik waag me maar niet aan de kwast. Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om heel veel te gaan schilderen, maar de blik die onze vriendin Margriet (zij heeft ons daar een paar jaar geleden meegeholpen) me toewierp toen ik dat opperde, sprak boekdelen. Roberta was hier met Pasen om ons te helpen met de schilderklus en tussen de buien door hebben we toch nog een hoop gedaan. Ook de lang gekoesterde wens van Rosanna om de pizza oven te betegelen is eindelijk uitgekomen. Het is zo mooi geworden, dat we besloten hebben om ook de bankjes met mozaïek te de gaan bekleden. Zo krijgen we een beetje Gaudi op de Piazza.

Overkapping Azzurra Grande

Op de valreep zijn de nieuwe overkappingen boven de terrassen aan de Piazza geplaatst. Daarvoor moesten heel veel oude en nieuwe palen zwart geverfd worden. Het is bijna af. Ook Rosanna’s auto heeft nu eenzelfde soort afdakje en blijft lekker droog. De smid heeft voor ons ook een houthok gelast, want hij vond ons eigen idee niet stabiel genoeg. We moeten nog pallets vinden voor de bodem en de zij- en bovenkant bekleden met iets, maar dan hebben we een superstevig geheel en zijn we verlost van al het rondslingerend hout. We gaan veel hout nodig hebben, want voor de komende winter willen we een houtkachel aanschaffen. Voor de gezelligheid, maar vooral om het vocht uit ons huis te dringen. Met name de muren in de keuken hebben een hardnekkige schimmel en buiten dat het ongezond is, ziet het er niet uit. We hopen dat de warmte van de komende maanden de muren flink laat drogen en dan kunnen we er pas echt wat mee doen. Op het land zijn we klaar voor de hitte, tenminste zodra we gemaaid hebben (hier wachten we nog even mee, totdat de aprilbuien voorbij zijn). We hebben langs de gehele linkermuur een waterleiding laten leggen tot het einde van het land, zodat we in geval van brand snel water bij de hand hebben. Het geeft een veilig gevoel. De allerlaatste klus is het aanleggen van een stopcontact voor de wasmachine buiten. We hebben daar al iemand voor gevonden, maar hij moet het alleen nog “even” komen doen. De wasmachine gaat dan weg uit de badkamer van Azzurra Grande en daar kunnen we dan onze olijfolie stallen. Voorlopig blijft die nog in de huiskamer staan, want een tank met 300 liter olie verplaats je niet zomaar even.

Poezenflat

Met de poezen gaat het goed. Leroy moest uiteindelijk een maand, met kap op, binnen blijven, omdat hij zich achter de oren bleef krabben. Er zaten hardnekkige parasieten in zijn oren en die moesten eerst dood en weg zijn. Hij was een voorbeeldige patiënt, maar op het laatst werd ‘ie toch een beetje humeurig en wilde ‘ie niet meer dat we aan z’n oren zaten (wassen, ontsmetten, druppelen, met wattenstaafjes poeren). Zijn (en onze) blijdschap was groot toen hij vlak voor Pasen eindelijk zonder kapje naar buiten mocht. Nu wil hij ’s nachts nog steeds binnen blijven, maar hij wil zoveel knuffelen, dat het voor onze nachtrust beter is van niet. Punto en Mickey zijn inmiddels ook gecastreerd en vooral Punto is behoorlijk veel rustiger geworden. Het liefst slaapt hij de hele dag binnen op de bank. Mickey is sowieso een grote knuffelkont en hij verstopt zich ’s avonds, zodat we hem niet buiten kunnen zetten. Nu rest alleen Mister Red nog. Alhoewel hij flink in zijn vet groeit, blijft het een kleine opdonder. We gaan hem doen als Helga en Hartmut hier begin mei zijn en dan mag hij bij hen bijkomen van de operatie. Tijgertje is in de stortregen bevallen van 2 kleintjes. De eerste was meteen dood en werd voor de deur van Azzurra Grande gelegd. Ze zat in het hoge gras vlak naast de Piazza en na een paar dagen was ook de 2^e weg. We denken niet dat die nog leeft, daarvoor brengt ze teveel tijd door op de mat van onze deur. Hopelijk heeft ze nog genoeg moederhormonen in zich, dat ze niet weer krols wordt. Het is jammer dat die kleine het niet overleefd heeft, maar het is ook een zorg minder.

Pizza oven after

Afgezien van nog wat kleinere klusjes en de grote maaiklus, zijn we klaar voor het nieuwe seizoen.  We hebben er weer zin in!